Wspólnoty mogą mieć pozytywne, negatywne lub zerowe konsekwencje dla ich członków i szerszego środowiska, w którym się znajdują.
Pozytywne doświadczenia ze wspólnotami pozwalają jednostkom czuć się bardziej związanymi ze swoim środowiskiem i ludźmi w nim. Co więcej, więź wynikająca z bycia w społeczności może działać jako system wsparcia dla członków, gdy potrzebują oni zachęty lub pomocy.
Siła zaangażowania w społeczność jest dobrze rozpoznana przez naukowców i może pomóc w zwalczaniu poczucia izolacji, które może być odczuwane przez mniejszości społeczne.
Na przykład, jedno z badań nad zdrowiem psychicznym wśród kobiet biseksualnych wykazało, że uczestnictwo w społeczności specyficznej dla biseksualistów 2-3 razy w tygodniu pomogło zmniejszyć wpływ zinternalizowanych negatywnych postaw dotyczących własnej biseksualności na objawy depresji (Lambe, Cerezo, & O’Shaughnessy, 2017).
Podobnie w innym badaniu wykazano, że wiejskie matki o niskich dochodach, które regularnie angażowały się w swoje społeczności oparte na wierze, wykazywały mniej objawów depresyjnych (Garrison, Marks, Lawrence, & Braun, 2005).
Naukowe uznanie korzyści płynących z zaangażowania społeczności dla zdrowia psychicznego przełożyło się na szereg kampanii dotyczących zdrowia psychicznego na całym świecie. Na przykład długoletnia australijska kampania Act-Belong-Commit zachęca ludzi do zachowania zdrowia psychicznego poprzez zaangażowanie się w działalność lokalnej grupy społecznej i oddanie się ważnej sprawie, np. poprzez wolontariat (Act-Belong-Commit, n.d.).
Na poziomie krajowym Islandia rozpoczęła realizację planu mającego na celu zmniejszenie spożycia alkoholu i narkotyków przez nastolatków poprzez zapewnienie większego dostępu do grup sportowych.
Wyniki tej kampanii były przełomowe. W następstwie inicjatywy odsetek nastolatków, którzy zgłosili nadmierne spożycie alkoholu w poprzednim miesiącu, spadł z 42% w 1998 roku do 5% w 2016 roku. Podobnie odsetek, który zgłosił, że kiedykolwiek używał marihuany, spadł z 17% do 7%, a używanie papierosów spadło z 23% do 3% (Young, 2017).
Na podstawie tych wyników widać wyraźnie, że zaangażowanie w pozytywne społeczności może mieć wymierny wpływ na jednostki, pomagając im uniknąć negatywnych skutków, takich jak słabe zdrowie psychiczne, poprzez zapewnienie poczucia przynależności i skierowanie uwagi i energii członków w kierunku korzystnych działań.
Jednak zaangażowanie w pozytywne społeczności może przynieść pozytywne zmiany również w szerszym środowisku.
W swojej książce Facilitator’s Guide to Participatory Decision-Making, wiodący ekspert w dziedzinie wspólnego podejmowania decyzji, Sam Kaner (2014), opisuje proces, jaki przechodzą grupy społeczne, gdy próbują doprowadzić do zmiany w środowisku.
Aby osiągnąć zmianę, członkowie grupy muszą poruszać się po czymś, co Kaner określa mianem „strefy jęku”. Jest ona określana w ten sposób, ponieważ jest niewygodna i czasami naznaczona konfliktem. Jednak kiedy strony budują zaufanie i komunikują wspólną wizję z tymi, którzy mają moc wprowadzania zmian, mogą pojawić się pozytywne rezultaty.
Przykładem może być społeczność zaangażowana w poprawę zrównoważonego rozwoju w danym mieście. Budując poczucie zaufania, praktykując otwartą komunikację i przekazując wspólną wizję tego, jak miasto może wyglądać z większą ilością czystej energii, można wprowadzić zmiany. W ten sposób pozytywne rezultaty wykraczają poza granice grupy i jej członków i mogą pozytywnie wpłynąć na szerszą społeczność.
